Jacobus of Santiago - door Jan de Jongh

Midden in de zomer wordt Jacobus als heilige-van-de-weg samen met Chri­stof­fel op 25 juli herdacht. Hij geniet door de weer populaire tochten naar Santiago ook onder protestanten bekend­heid. Jaco­bus, de zoon van Maria Salomé en Zebedeüs, behoorde met Petrus en Johan­nes tot de drie intieme leer­lingen van Jezus. lees verder

13 juli - KERKEN KIJKEN 3 - door Jan de Jongh



Op mijn bureau staat een wat rafelige foto van de Notre-Dame-du-Haut, die Le Corbusier bouwde in Ronchamp. Wie via de Jura naar het zuiden van Frankrijk trekt, zou deze kerk moeten bezoeken. Ik had in deze architectuur een onvergetelijke religieuze ervaring. Deze kerk uit 1955 staat model voor een verandering in de kerkbouw, die veel zegt over de verandering in liturgie- en geloofsbeleving. Een kerkgebouw is immers een onderdeel van het ritueel.

Het bijzondere van Ronchamp is, dat er geen scherpe scheiding meer is tussen profaan en sacraal, schip en koor, en zelfs buiten en binnen. Er is geen drempel of verhoging tussen gemeente en koor. Heel de ruimte is liturgisch centrum. De lichtval is zodanig, dat je je tegelijk binnen en buiten waant. Het Heilige is ervaarbaar aanwezig als deel van déze onze werkelijkheid. Lees verder

20 juli - CHRISTOFFEL: EEN HEILIGE VAN DE WEG - door Jan de Jongh

Deze weken bevangt velen de verplaatsingsdrift. Vroeger hadden we vacantie, nu gáán we op vacantie. De reis kan - als het meer is dan entertainment - een beeld zijn van onze levens­weg langs kronkelpaden, via omwegen en op dwaalwegen naar het land van verlangen.

Op 25 juli - midden in het reisseizoen - delen twee heiligen van de weg - Jacobus en Christoforus - hun gedenkdag. Jacobus is bij de pelgrims naar Santiago in. Chri­stoforus kom je vooral rond de Alpen tegen. Veel Zuid-Duitse en Oostenrijk­se gebouwen op kruispunten dragen daar zijn beel­tenis. Over hem gaat het dit keer. Lees meer

6 juli - KERKEN KIJKEN 2 - door Jan de Jongh

Rectificatie


Wij hebben indertijd in Zuid-Frankrijk natuurlijk gehoorzaam aan mijn laatste stukje een kaarsje gebrand voor onze kinderen en kleinkinderen. In de meeste kerken bleek het echter niet mogelijk, zoals ik dacht, een neu­trale kaarsenstandaard te vinden, zodat we ons tevreden gesteld hebben met St. Antonius van Padua, die een kindje op zijn arm had en me daarom een aardige man lijkt. lees verder