Het zomerfeest van de kerk van het oosten kwam in het westen in de marge terecht: de verheerlijking op de berg (transfiguratie, Mattheüs 17). Vanaf de vijfde eeuw vinden we het bij de Jacobieten (Syrisch-orthodoxen) in Oost-Turkije en Syrië. Het sluit nauw aan bij de mystiek van de Byzantijnse monniken over de verheerlijking als bestemming van de mens en het visioen van Christus als het 'ongeschapen licht', afglans van de Vader. Ook in de spiritualiteit van de communauteit van Taizé (Fr.) speelt dit feest een grote rol: het is ons opstandingsverhaal. Het herinnert aan Filippenzen 3:21: 'Hij zal ons vernederd lichaam herscheppen en gelijkvormig maken aan zijn verheerlijkt lichaam.'
De verheerlijking zou veertig dagen voor de kruisiging plaats gevonden hebben, maar het was te 'stralend' om het in de vastentijd op de kalender te zetten. Geen nood. Omstreeks 350 zou op 14 september bij de inwijding van de Anastasiakerk het kruis teruggevonden zijn. Door veertig dagen van 14 september af te trekken kom je ongeveer op 6 augustus. lees verder